مغز های بیسکوئیتی

الان که دارم اینو مینویسم تو مدرسه ام سر زنگ جغرافی.معلممون داره درس میده(خعلی آدم باحالیه) میزای مدرسه ها رو که دیدین چه شکلین؟سر شار از خاطره که روی چوبشون حک شده!
حالا اصل ماجرا و حرف اصلیه من: وختی به میز زیر دستم نگا میکنم(حالا جدا از اینکه چپ دستم پدرم در میاد)کلی جای خراشیدگی و زخم و آثار خشونت توش پیداس.از بحث احساس و قلب و این چیزا میام بیرون.افکار بعضی آدما مث این میزای ما خرابه.یا خراب بوده یا خرابش کردن.بضی وختا در طی سالها و به مرور ایجاد میشه و گاهی ناگهانی متحول میشه.ولی ممولن مث همون قطره ی آبی که مدام روی یه سنگ میچکه و اونو گود میکه میمونه.اما نه
سنگ برای عقل واعتقاد ما زیادی سخته.اگه اینجوری نبود به راحتی نمیتونستن ما رو و مغز های مارو توی دستشون بگیرن. فک کنم بیسک.ئیت بهتر باشه به چن دلیل
1:به راحتی همون قطره ی آب میتونه نرمش کنه(یه بیسکوئیتو چن ثانیه تو آب نگه دارین)(اگه با چایی باشه خعلی خوشمزه میشه البته)
2:به ظاهر سفت و محکمه اما خیلی شکنندس و با کوچک ترین فاشار و انحراف میشکنه
3:عقل/مغز و اعتقادات ما مثل بیسکوئیتا دارن قالب میخورن.یا بهتره بگم خیلی وخته قالب خوردن
قالب افکاری که به نفع خودشونه
قالب حماقت...
حالا آثارش بعد ها مشخص میشه
نویسنده:سها اسکندری
نظر یادتون نره لدفن

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: